Węglowodany (cukry) - organiczne związki chemiczne składające się z atomów węgla, wodoru i tlenu. Są to związki zawierające jednocześnie liczne grupy hydroksylowe, karbonylowe oraz czasami mostki półacetalowe.
Węglowodany dobre to cukry złożone, złe cukry proste. Cukry proste znajdują się na przykład: w białej mące, białym ryżu, cukrze rafinowanym. Cukry proste nie posiadają witamin, zwiaków mineralnych oraz błonnika. Cukry te powodują szybki wzrost poziomu glukozy we krwi i tak samo szybki spadek jej.
Cukry złożone, nie przetworzone węglowodany znajdują się: w kaszach, mące pełnoziarnistej, otrębach, orzechach oraz brązowym i dzikim ryżu. Nie są pozbawione witamin i mikroelementów czy błonnika. Cukry złożone nie powoduj gwałtownego wzrostu glukozy we krwi a co za tym idzie też spadku energii. Przez to zjadasz mnie bo rzadziej odczuwasz głód.
Węglowodany spełniają następujące funkcje:
- zapasowe – podczas wieloetapowego spalania 1 g glukozy w komórkach wyzwala się 17,2 kJ energii.
- transportowa – u roślin transportową formą cukru jest sacharoza, a u zwierząt oraz ludzi glukoza
- wchodzą w skład DNA i RNA stanowią modyfikację niektórych białek.
- hamują krzepnięcie krwi – HEPARYNA
- są materiałem energetycznym ( fruktoza) i odżywczym (maltoza, laktoza, rafinoza)
Cukier jest wchłaniany do krwiobiegu w przeciągu minut. Spożycie dużej ilości cukru zaraz przed wysiłkiem może nawet uniemożliwić jego wykonanie. Dochodzi wtedy do ogromnego wzrost stężenia cukru we krwi. To z kolei zmusza trzustkę do wydzielenia dużych ilości insuliny, która jest potrzebna do metabolizmu cukru. Cała ta insulina hamuje metabolizm tłuszczu w mięśniach. Dlatego mięśnie zaczynają wykorzystywać glikogen, który jest w ograniczonym zapasie. Insulina prowadzi do zmniejszenia poziomu cukru we krwi, który i tak został już obniżony poprzez mięśnie wykorzystujące glikogen do produkcji energii. W końcu dochodzi do sytuacji, kiedy stężenie cukru we krwi jest na tyle niskie, że powoduje zmęczenie.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz